روش های تشخیصی سرطان های روده بزرگ و رکتوم

پس از آنکه پزشک از روی علایم بالینی و معاینات شک به وجود ضایعه کولون کرد شما را برای اقدامات تشخیصی آماده می کند .معمولا اولین اقدام تشخیصی برای سرطان های روده بزرگ و رکتوم انجام کولونوسکوپی یا دیدن روده بزرگ با کمک دوربین های مخصوص است . این روش چه در مورد بیمارانی که با علایم هشدار مراجعه کرده اند چه در مورد افرادی که در برنامه غربالگری یا بیماریابی شرکت کرده اند بهترین روش تشخیصی است  چرا که ضایعه را میتوان کاملا مشاهده کرد . در این روش بیمار از چند روز قبل با کمک پودرهای خوراکی تمییز کننده روده جهت کولونوسکوپی آماده می شود . این پودر ها بدون مزه و بجز موارد انگشت شماری کاملا بی خطر هستند و این امکان را فراهم می کنند که روده کاملا تمییز شده و پزشک بتواند تمام روده بزرگ را بدقت مورد بررسی قرار دهد. از طرفی تمییز بودن روده در حین کولونوسکوپی همچنین این امکان را فراهم میکند که در صورت یافتن توده ها و یا هرگونه ضایعه مشکوک بتوان زیر دید مستقیم از آن نمونه برداری کرد . پس از تایید تشخیص سرطانی بودن ضایعه با بررسی های میکروسکوپی توسط همکاران پانولوژیست نوبت به مرحله بندی تومور می رسد . مرحله بندی تومور به زبان ساده یعنی بفهمیم تومور در چه مرحله ای از گسترش و رشد در بدن بیمار است برای این کار ممکن است از روشهایی مثل سی تی اسکن ؛ام ار ای؛اندوسونوگرافی؛اسکن هسته ای و... استفاده شود . در حقیقت با تعیین مرحله تومور می توان نقشه دقیق درمانی برای بیماران را طراحی کرد.

کاربرد اندوسونوگرافی و MRI بیشتر برای کانسر های رکتوم و مشخص کردن نزدیکی تومور به ناحیه مقعد است . از اسکن های هسته ای بیشتر برای یافتن گسترش تومور در بدن استفاده می شود .اما انجام سی تی اسکن قفسه سینه شکم و لگن جهت بررسی آناتومی کلی و گسترش سیستمی تومور در بدن الزامی است.