کولستومی ؛ آنتروستومی ؛ایلیوستومی ؛ استومی ؛ کیسه و ..... اصطلاحاتی هستند که در مورد  بیرون گذاشتن سر روده از جدار شکم بکار می روند که توسط جراحان وبه دلایل مختلفی گذاشته می شوند. با اینکه طی سالهای گذشته تابوی اجتماعی و فرهنگی استومی تا حد قابل ملاحظه ای کاهش پیدا کرده است اما هنوز یکی از نگرانی های آزاردهنده و بعضا ناتوان کننده بیماران است و گاهی روند عادی زندگی خود بیمار و خانواده بیمار با این مساله کاملا دگرگون می شود .

در درجه اول باید این مساله را درک کنیم که تعبیه استومی برای جراحان هم به هیچ عنوان عملی رضایت بخش نیست و همه جراحان نیز از آن پرهیز می کنند. اما گاهی اوقات شرایطی پیش می آید که جراح برای حفظ جان بیمار ؛ بر طرف کردن خطرات بالقوه ای که می تواند منجر به اتفاقات ناخوشایندی برای بیمار شود و یا حتی مثلا برای کنترل بهتر یک غده سرطانی مجبور به استفاده از استومی می شود.

در درجه بعد بایستی متوجه بود که تعبیه استومی بهیچ عنوان به معنای لاعلاج بودن بیماری و مرگ حتمی نیست . چه بسا بیمارانی که به علت یک بیماری خوش خیم مجبور به تعبیه استومی برایشان می شویم و یا چه بسا بیماران مبتلا به سرطان های روده که استومی برایشان تعبیه شده و سالیان سال در سلامت کامل با وجود استومی زندگی می کنند .

مساله بعد اینست که تعداد بسیار زیادی از استومی ها موقت هستند یعنی پس از عبور از شرایط بحرانی و خطرات احتمالی و یا پس از تکمیل روند شیمی درمانی و درمان های تکمیلی فرصت این را داریم که استومی بیمار را ببندیم .

نکته آخر مورد تاکید ما اینست که استومی هیچ خطر مهمی برای بیماران ندارد و احتمال تبدیل شدن آن نیز به سرطان نمی رود. لذا بیماران باید خیالشان راحت باشد و اقدامات درمانی خود را تحت تاثیر این قبیل نظرات غیر علمی خدشه دارنکنند.

 در پایان بایستی متذکر شد که گسترش گروه های NGO مربوط به بیماران استومی ؛ تبحر و آموزش نرس های استومی و همچنین آموزش بیماران برای مراقبت های خاص از استومی موجب شده است که این مساله بیش از پیش مورد پذیرش بیماران قرار بگیرد و سطح مراقبت های این بیمارن بهبود واضحی  پیدا کند.